Dolina Ordesy – informacje

Polodowcowa Dolina Ordesy (hiszp. Valle de Ordesa) nie jest oczywiście tak olbrzymia, jak amerykański Wielki Kanion, a jej krajobraz też trochę się różni. Przede wszystkim jest bardziej przyjazny i zróżnicowany. Dolne partie są zielone i w dużej mierze pokryte przez las, dnem płynie niewielka rzeka tworząca w kilku miejscach wodospady, a przez większość roku w partiach szczytowych zalega śnieg. Warto zauważyć, że dolina biegnie w kierunku wschód-zachód, co w Pirenejach nie jest spotykanie zbyt często. Powstała na skutek ruchów lodowca, który schodząc z okolicznych szczytów, wyżłobił dolinę wysoką na około 600 metrów. Dziś objęta jest ona chronionym terenem parku narodowego.

Dolina Ordesy – jak zwiedzać?

Chcąc przejść Dolinę mamy do wyboru trzy szlaki. Pierwszy prowadzi dnem,  a następnie wierzchołkami oraz mniej więcej w połowie wysokości ścian. Tradycyjnym miejscem wypadowym jest wioska Torla.Miejscowość jest dobrze przygotowana na turystów – znajdziemy tam pola namiotowe  i autobus, który regularnie dowozi ludzi do parku narodowego, skąd można zacząć wyprawę.

Okolica obfituje w wiele spektakularnych miejsc jak np. Przełęcz Rolanda, o której pisaliśmy tutaj, Monte Perdido (3355 m n.p.m.) czy Wodospad Gavarnie po stronie francuskiej. Jest to zdecydowanie jedna z najciekawszych części Pirenejów.

Dolina Ordesy – co zobaczyć?

Na początku doliny można zobaczyć kamienny twór kształtem przypominający amfiteatr, czyli Circo de Soaso. Po wyżłobionych przez wiatr skałach spływa z hukiem Wodospad Końskiego Ogona (hiszp. Cola de Caballo), który swoją nazwę zawdzięcza charakterystycznemu kształtowi.

Dolina Ordesy to jednak nie tylko flora i formy skalne. Bogata i unikatowa jest także fauna występująca w tym obszarze. Przy odrobinie szczęścia i kieszonkowej lornetce można zobaczyć tam okazy izardam, czyli kozic górskich oraz rzadkich, niestety zagrożonych już wymarciem, koziorożców pirenejskich. Ci, którym mało patrzenia na dzikie zwierzęta, mogą próbować wypatrzeć również niedźwiedzie brunatne, wydry i świstaki, orła przedniego czy orłosępa. Wszystko oczywiście z bezpiecznej odległości oraz z zachowaniem ostrożności i szacunku dla obserwowanych zwierząt.