Lombok – Cicha alternatywa

Lombok to idealna alternatywa dla tych, którzy cenią sobie autentyczność i mały ruch turystyczny, który zdążył do tej pory zadomowić się jedynie na zachodnim i południowym wybrzeżu wyspy w zaledwie kilku wioskach. Co prawda wyspa z roku na rok zdobywa coraz większą popularność. Przyjeżdżają tutaj światowej klasy surferzy w poszukiwaniu fal, które na południowo – zachodnim wybrzeżu układają się w kształt tuneli, co stwarza znakomite warunki dla tych którzy rozglądają się za większą dawką adrenaliny. Oczywiście istnieje wiele miejsc, gdzie można się tego efektownego sportu nauczyć od podstaw, w czym pomogą nam miejscowi uśmiechnięci instruktorzy z wioski Kuta.

Nie tylko surfing

Miłośnicy snorkelingu i nurkowania będą zachwyceni bogactwem jakie oferuje podwodny świat okalający Lombok i sąsiednie atole. Możliwości jest wiele, możemy wybrać się na sławne wyspy Gili, które w południe zachęcają sielską, plażową atmosferą, oferując całodzienne rejsy po okolicznych rafach koralowych. Podczas gdy wieczorem zamieniają się w najgłośniejsze miejsce w promieniu 100 kilometrów za sprawą koncertów reggae, szumiących pubów czy licznych knajpek gdzie można się uraczyć owocami morza. Jeśli jednak chcemy odejść od utartych szlaków, to lokalni rybacy z chęcią pomogą nam w dotarciu do upragnionego miejsca użyczając swej łodzi. U wybrzeży Lomboku znajduje się kilkanaście niezamieszkanych atoli, z których każdy otoczony jest pulsującą życiem rafą koralową.

Nie tylko morze

Jeśli już wystarczająco nasycimy się nadmorską atmosferą, czeka na nas pasmo górskie wraz z trzecim najwyższym szczytem Indonezji, które zajmuje ok. 1/3 wyspy. Cały masyw górski objęty jest parkiem narodowym, a obszar głównego krateru pretenduje do stania się parkiem geologicznym UNESCO. Według opowieści przekazywanych przez mieszkańców, w XIX wieku miał tu miejsce potężny wybuch wulkanu, który ukształtował aktualny krajobraz masywu. Powstało jezioro otoczone pierścieniem górskim, pośród którego wyrósł stożek wulkaniczny, nazwany Anak Rinjani (Dziecko Rinjani). Święta góra jest miejscem pielgrzymek zamieszkujących Lombok muzułmanów jak i wyznawców balijskiego hinduizmu.

Jednak znacznie częściej na szlaku spotyka się turystów, którzy w pocie czoła próbują mierzyć się z 4 dniowym trekkingiem. Dla tych, którzy się odważą czeka wspaniały spektakl wschodzącego słońca oglądany ze skalistego szczytu, gorące źródła termalne w uformowanych przez naturę kamiennych basenikach czy wodospad z ciepłą, zżółkłą od siarki wodą, mającą właściwości odmładzające (jak twierdzą lokalni mieszkańcy zasiedlający zbocza góry). Wodospadów, które ściekają z potężnego masywu Rinjani jest ponad 20, lecz zaledwie kilka z nich jest osiągalnych środkami transportu.

Lokalna kultura

Warto jest również zgłębić lokalną kulturę i stać się choć na chwilę jej częścią poprzez odwiedzenie tradycyjnych wiosek ludu Sasaków, targowanie się na porannym targowisku lub wzięcie udziału w jednym z wesel, które odbywają się w każdą niedzielę na ulicach miasta Mataram i są wolne dla tych, którzy tylko wyrażą chęć udziału. W zachodnim Lomboku można także odwiedzić kilka świątyń wyznawców balijskiego hinduizmu, z wyrastającym wewnątrz nich świętymi drzewami zwanym Banyan i biegającymi dookoła szarymi małpami, które są nieodłącznym elementem balijskiej świątyni.

Wyrazista kuchnia

Miejsc wartych odwiedzenia na „wyspie 1000 meczetów” jest co nie miara, więc przed intensywnym zwiedzaniem należałoby podarować naszemu organizmowi jakże potrzebnych w tropikalnym klimacie kalorii. Lombok w dosłownym tłumaczeniu na język Sasaków, oznacza małą, piekielnie ostrą papryczkę cabe, dodawaną do większości tutejszych potraw. Dużym udogodnieniem dla europejskich żołądków jest to, że w większości przypadków ostry sos oddzielany jest od potrawy, więc osoby z wrażliwym żołądkiem mogą spać spokojnie. Jednak lokalni upierają się, aby ostry sos zrobiony z papryczek, limonki i pasty krewetkowej, za każdym razem mieszać w całości z potrawą i jeść wyłącznie palcami, bo tylko wtedy można poczuć prawdziwy smak tutejszej kuchni, no i komary gryzą jakby mniej.

Słowem zakończenia, Lombok to wyspa wciąż wolna od tłumów, która nie ma się absolutnie czego wstydzić w porównaniu do swojej sąsiadki – Bali. Największym atutem są naturalne krajobrazy, plaże z białym i różowym piaskiem, góry, wodospady i rafy koralowe. To wszystko z lekką nutą muzyki Boba Marleya, która przewija się bardzo często podczas przemierzania wyspy, szczególnie w punktach widokowych gdzie zbierają się Indonezyjczycy aby w blasku zachodzącego słońca pożegnać dzień z kubkiem kawy lub innego trunku w ręce.