Od później jesieni, zazwyczaj do końca wiosny, jezioro napełnia się, a jego powierzchnia może wynosić nawet do 38 km². Staje się wtedy największym słoweńskim jeziorem.

Latem natomiast, gdy większość wody znika, dno staje się odsłonięte, a lokalni mieszkańcy mogą wypasać na tych terenach swoje zwierzęta. Ten znikający okresowo zbiornik wodny od wieków stanowił niezwykłą zagadkę dla okolicznej ludności. Miejscowe legendy przypisywały istnienie znikającego jeziora mocom piekielnym.

Tajemnicę znikającego jeziora rozwiązał dopiero pod koniec XVII wieku naukowiec J.V. Valvasor. Odkrył, że woda odpływa ze zbiornika licznymi krasowymi kanałami, tzw. ponorami. Ich przepustowość jest ograniczona, więc jeśli jezioro zasilane jest odpowiednią ilością wody, poziom zbiornika utrzymuje się lub powiększa.

Najdogodniejszy punkt, z którego rozpościera się przepiękna panorama na znikające jezioro i jego okolicę, znajduje się na wierzchołku górującego nad miasteczkiem szczytu Slivnica (1114 m n.p.m.). Na jego wierzchołek bez większego trudu można się udać pieszo z miasteczka. Góra ta w słoweńskiej tradycji uważana jest za miejsce sabatu czarownic, którym przewodzi wiedźma Ursula.

We wsi Dolenje Jezero znajduje się niewielkie muzeum z ruchomym modelem obrazującym dokładnie fenomen jeziora.